Jaskra to wieloczynnikowa choroba oczu o charakterystycznych objawach, takich jak uszkodzenie nerwu wzrokowego i utrata pola widzenia. Chociaż podwyższone ciśnienie w gałce ocznej (tzw. ciśnienie wewnątrzgałkowe -IOP) jest wiodącym objawem, to nawet u pacjentów z prawidłowym ciśnieniem może rozwinąć się jaskra.
Nie ma ściśle określonego poziomu podwyższonego ciśnienia w gałce ocznej, które na pewno prowadzi do jaskry. Dlatego wczesne rozpoznanie i leczenie jaskry jest podstawą do zapobiegania utraty wzroku.
Ciśnienie śródgałkowe mierzy się w milimetrach słupa rtęci (mmHg). Maksymalna wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego to 21 mm Hg, a ciśnienie większe uważane jest za wyższe niż normalnie. Gdy ciśnienie wewnątrzgałkowe jest wyższe niż normalne, a osoba nie wykazuje objawów jaskry, to stan taki określany jest jako nadciśnienie wewnątrzgałkowe.
Wysokie ciśnienie oka nie jest jedynym czynnikiem powodującym jaskrę, jednakże jest to istotny czynnik ryzyka. Osoby, u których zdiagnozowano nadciśnienie oczne, powinny być regularnie i kompleksowo badane przez okulistę w celu sprawdzenia pod kątem wystąpienia jaskry.
Osoba o podwyższonym ciśnieniu wewnątrzgałkowym jest podejrzana o jaskrę. Termin „podejrzany” jest używany do opisania osób, które mogą potencjalnie w przyszłości zachorować na jaskrę. Osoba podejrzana o wystąpienie jaskry to również taka osoba, której członkowie rodziny chorują na jaskrę.
Utrata wzroku występuje, gdy ciśnienie w oku jest zbyt wysokie w stosunku dla konkretnej osoby i powoduje uszkodzenia nerwu wzrokowego. Uszkodzenia nerwu wzrokowego nie można cofnąć, dlatego tak ważna jest diagnostyka i leczenie, aby powstrzymać proces chorobowy lub go ograniczyć. Konsekwencją uszkodzenia nerwu wzrokowego jest stopniowa utrata pola widzenia. Pierwsze zmiany dotyczą obwodowego widzenia. Zmiany w polu widzenia mogą rozwijać się podstępnie, tak, że osoba może ich nie zauważyć szczególnie w początkowym okresie trwania choroby .
W czasie gdy choroba nie jest leczona, pole widzenia coraz bardziej się zawęża, co w konsekwencji prowadzi do zaniku centralnego widzenia i ślepoty.
Dobrą wiadomością jest to, że jaskra może być leczona. Jeżeli zostanie wykryta odpowiednio wcześnie, a co za tym idzie odpowiednio wcześnie zostanie włączone leczenie zachowawcze lub chirurgiczne, większość osób z jaskrą może uniknąć utraty wzroku.
Mam nadzieję, że skutecznie odpowiedziałem na postawione pytanie – „Co to jest jaskra”